Ballet Bubbles online programmaboek

The Sleeping Beauty (Pas de quatre)

De Frans-Russische choreograaf Marius Petipa en componist Pjotr Iljitsj Tsjaikovski creëerden met The Sleeping Beauty een van de grootste successen van het negentiende-eeuwse Russische ballet. Ruim 130 jaar na de première wordt het ballet nog altijd wereldwijd gedanst, waarbij de productie van Engelsman Sir Peter Wright – in 1981 gecreëerd voor Het Nationale Ballet – nog altijd als een van de mooiste versies geldt.

The Sleeping Beauty vertelt het verhaal van prinses Aurora, die na een verwensing door een boze fee honderd jaar slaapt, om daarna te worden gewekt door de kus van een prins, met wie ze vervolgens in het huwelijk treedt. In het ballet wordt dit gevierd met een uitbundig dansdivertissement, waarin naast optredens van verschillende sprookjesfiguren de Pas de quatre een belangrijke rol inneemt.

Net zoals dat voor de complete Sleeping Beauty geldt, biedt ook deze Pas de quatre volop uitdagingen aan de uitvoerenden. In de variaties van de twee vrouwen draait het zowel om elegantie en delicate ports de bras (armbewegingen) als om briljant spitzenwerk. In de variaties van de twee mannen vallen vooral de virtuoze sprongen en strak uitgevoerde batterie (waarbij de danser zijn benen in de lucht tegen elkaar aantikt) op. Ondertussen vraagt de choreografie dan ook nog om een perfect onderling samenspel, een grote muzikaliteit en een loepzuivere techniek.

Promise

In 2019 maakte Sedrig Verwoert met een solo voor de Junior Company zijn debuut bij Het Nationale Ballet. Nu creëert hij, inmiddels in de positie van Young Creative Associate, voor het eerst sinds drie jaar weer een choreografie voor de jongste dansers van het gezelschap. In dit gloednieuwe werk wil Verwoert niet de speelsheid en het jeugdige karakter, maar juist de volwassenheid van de talenten uit de Junior Company benadrukken. Zijn Promise is daarom een krachtige en sterk fysieke dialoog tussen een mannelijke en een vrouwelijke danser, vol dynamisch partner- en spitzenwerk. In dit acht minuten durende duet daagt Verwoert de jonge dansers uit om de volwassenheid in henzelf en elkaar naar boven te halen, en op zoek te gaan naarde balans tussen vrijheid en verantwoordelijkheid die hiervoor nodig is.

Als muzikale basis voor Promise koos Verwoert Movement 6 van het album Promises, dat de Amerikaanse jazz-saxofonist Pharoah Sanders maakte met de Britse componist en muzikant Floating Points. Nadat Verwoert in januari 2022 met zijn Do All Dogs Go To Heaven? al een eerbetoon bracht aan componist Julius Eastman, introduceert hij met dit werk van Sanders opnieuw een onderbelichte zwarte artiest aan het Nederlandse danspubliek.

Blink

De Spaanse choreograaf Juanjo Arqués maakte Blink in 2015 speciaal voor de Junior Company van Het Nationale Ballet. Het was destijds zijn doel om een werk te creëren dat zich specifiek toespitste op de levensfase waarin de jonge dansers zich bevinden, en daardoor écht goed bij de groep zou passen. Dat hij hierin ruimschoots is geslaagd, blijkt alleen al uit het feit dat het ballet sindsdien is uitgevoerd door juniorengezelschappen van over de hele wereld en nu al voor de derde keer deel uitmaakt van een programma van de Junior Company van Het Nationale Ballet.

Blink is een lichte, frisse en theatrale choreografie over adolescentie en alles wat daarbij komt kijken. In drie delen – een reeks sportieve solo’s, een intiem duet en een dynamisch groepsdeel – brengt Arqués de verschillende aspecten van deze bepalende periode voor het voetlicht: onder meer nieuwe ontmoetingen, tomeloze energie, eerste romantische ervaringen, naïviteit, uitvergrote emoties en het ontdekken van je eigen identiteit passeren de revue. Op het toepasselijke Spring – het eerste deel van Max Richters hercompositie van Vivaldi’s De vier jaargetijden – biedt Blink een vrolijke en liefdevolle reflectie op wat het betekent om jongvolwassen te zijn.

nosotros

nosotros. Deze titel was nog net niet het eerste waar Wubkje Kuindersma bij haar nieuwe choreografie aan dacht, maar het scheelde niet veel. “Wat ik zo prachtig aan dit Spaanse woord vind, is dat het een samentrekking lijkt te zijn van wij (nos) en de anderen (otros).” Hoewel haar ballet niet verhalend is, liet Kuindersma zich tijdens het creatieproces wel door diverse thema’s inspireren. nosotros, gemaakt voor elf dansers van de Junior Company, gaat over de sterke onderlinge verbinding van een groep mensen. Over wij en de ander, over hoe die twee uiteindelijk inwisselbaar zijn – “wij zijn de ander, en de ander is ons” – maar ook over de verschillende kanten die elk individu in zich draagt.

In haar choreografie maakt Kuindersma onder meer gebruik van schaduwen en echo’s, diede ander maar ook een deel van onszelf kunnen vertegenwoordigen. En, zegt ze: “Waar schaduw is, is automatisch ook licht”. Daarnaast speelt ze bewust met gendergelijkheid, door bijvoorbeeld niet alleen de vrouwen maar ook een van de mannen op spitzen te laten dansen. nosotros is gezet op diverse composities die alle gelinkt zijn aan Bach, wiens muziek Kuindersma tijdens haar jeugd al vaak hoorde. De heldere structuren, de wonderschone melodieën en de enorme schwung van Bachs composities fascineren haar. “In de toekomst zal ik zijn muziek ongetwijfeld nog vaak gebruiken, maar voor nosotros heb ik bewust gekozen voor minder bekende variaties op Bach.”

Remembrance

Het menselijk lichaam nu, en het menselijk lichaam zo’n 200.000 jaar geleden. De 24-jarige choreograaf Joshua Junker kwam tot de realisatie dat er intrinsiek weinig verschil tussen die twee lichamen bestaat – ze zijn immers opgebouwd uit vrijwel dezelfde biologische en chemische processen. De samenlevingen waarin deze lichamen functioneren, hadden echter niet meer van elkaar kunnen verschillen. Wat voor uitdagingen brengt dat met zich mee voor de mens binnen de huidige maatschappij? Hoe ga je om met je ‘oerlichaam’ in een wereld vol technologische vernieuwingen?

In Remembrance neemt Junker het publiek mee in de fysieke ontwikkeling die de mens in de geschiedenis heeft doorgemaakt, waarin zowel invloeden van buitenaf als juist de terugkeer naar onze individuele belevingswereld een rol spelen. Ritmisch groepswerk, instinctieve pas de deux en diverse solo’s wisselen elkaar af op een stuwend percussiewerk van Hidden Orchestra en Remembrance van het ensemble Balmorhea – speciaal voor Junkers choreografie samengebracht met een nieuwe compositie van dj Bas Ibellini.

Met een krachtig samenspel van aanzet en ontspanning en van rennen en remmen, laten twaalf dansers van de Junior Company zien hoe zij de oeroude verbintenis met hun eigen lichaam (terug)vinden.