Forsythe

Verheerlijking én parodie

Het eerste werk, The Vertiginous Thrill of Exactitude, is, zoals de titel al aangeeft, een verheerlijking van de precisie en snelheid van het klassieke ballet, maar tegelijkertijd is het er een parodie op. Op Schuberts Negende Symfonie laten de dansers een wervelwind aan pirouetten en knap allegrowerk zien, alleen doen ze dat met zo’n vaart dat de oorspronkelijke passen nauwelijks nog zichtbaar zijn.

Abstracte kunst

Vlak voor Forsythe zich op het choreografisch experiment stortte, creëerde hij in 1999 al een ander meesterwerk voor Ballet de l’Opéra National de Paris: Pas/Parts, dat Het Nationale Ballet nu brengt in een aangepaste versie uit 2018. Het stuk toont in optima forma hoe dansvernieuwer Forsythe de klassieke balletpassen heeft vervormd, opgeknipt en gehergroepeerd tot eigentijdse abstracte kunst. Als in een duizelingwekkende lawine volgen ingenieuze solo’s, duetten, trio’s en groepsdelen elkaar in een verbluffend tempo op.

Blake Works l was het eerste werk waarin Forsythe – na zeventien jaren van choreografisch experiment – terugkeerde naar de klassieke ballettechniek, die ook aan de basis lag van zijn grote successen uit de jaren tachtig en negentig. Bij de wereldpremière in Parijs in 2016 ging het publiek uit zijn dak. In technisch zeer uitdagende, maar vooral ook swingende solo’s, duetten en groepsformaties weerspiegelt de choreografie zeven poëtische nummers van James Blakes album The Colour in Anything.