Don Quichot

Als een van de grootste publieksfavorieten binnen het klassieke balletrepertoire vraagt Don Quichot om een enorme danstech­nische virtuositeit. Dit seizoen krijgt een nieuwe generatie solisten van Het Nationale Ballet de gelegenheid zich te bewijzen in de vele flitsende sprongencombinaties, duizelingwekkende pirouetten en kittige spitzenvariaties. Tegelijkertijd doet het ballet, gebaseerd op een passage uit Miquel de Cervantes’ gelijknamige, epische roman (1605 – 1615), een sterk beroep op hun acteertalent en gevoel voor timing en dosering. Zeker in Ratmansky’s versie, waarin het komische verhaal over de – door Don Quichot aangemoedigde – liefde tussen Kitri en Basilio ondanks alle spektakel en humor ook een absoluut stijlvolle en chique touch krijgt. Met als ‘kers op de taart’ de elegante, kleur­rijke decors en kostuums van Fransman Jérôme Kaplan.

Tomeloze passie en precisie 

Zoals voor al Ratmansky’s producties geldt, getuigt ook zijn Don Quichot van een groot respect voor de Russische ballet­traditie. De voormalig artistiek directeur van het Bolsjoj Ballet – en tegenwoordig vaste choreograaf van het New York City Ballet – baseerde zich voor zijn interpretatie op het libretto van de eerste versie die Marius Petipa, in 1869, van het ballet creëerde, alsook op de bewerking die Aleksandr Gorski zo’n dertig jaar later maakte. Ratmansky voegde echter ook eigen elementen en nieuwe choreografieën toe en regisseerde het geheel met tomeloze passie en precisie. Niet voor niets zei hij zelf aan de vooravond van de première: “Van andere klassiekers kan ik soms wel eens even genoeg hebben, maar Don Quichot werkt, mits door de juiste cast gedanst, áltijd.”