Achter de schermen: de schilder
Hoewel producties vaak magisch lijken, worden ze niet zomaar uit de hoge hoed getoverd. Achter de schermen draagt elke persoon op elke afdeling zijn steentje bij. Wie doet wat, en hoe verloopt hun maakproces? We spreken Vanessa, die in het Decoratelier op de Decoratie-afdeling werkt.
Tekst: Lune Visser
De een wil graag brandweerman worden, de ander ballerina. Maar de Duitse Vanessa Kluge droomde vanaf haar tiende al van een baan als decorschilder: “Mijn oom werkte in het theater bij de Toneeldienst. Hij vroeg mij of ik niet een kijkje wilde nemen op een open dag, en daar was het meteen raak. Op mijn veertiende heb ik toen in dat theater al mijn eerste stage als decorschilder gelopen.” Na die stage volgden er meer: “Dat is heel belangrijk, want je moet uiteindelijk een portfolio hebben en kunnen bewijzen dat je verstand hebt van het beroep. Op een gegeven moment liep ik stage in Stuttgart; toen stond ik om 04.00 ’s ochtends op en kwam ik om 20.00 ’s avonds thuis. Zo veel had ik ervoor over.”
Groot verschil
Een decor schilderen is namelijk een specifieke tak van sport. “Je verft met heel lange kwasten, en vaak op de grond. Ook kunnen de decorstukken ontzettend groot zijn en moet je dus begrijpen hoe iets er uiteindelijk op het toneel uit zal zien.” Dat formaat kan soms wel lastig zijn. “Soms heb je voorbeeldafbeeldingen die er in het klein heel mooi uitzien, maar die er niet fraaier op worden wanneer je ze vergroot. En je moet altijd héél véél schilderen. Een achtergrond, een vloer, een decorstuk, het is allemaal supergroot. We zeggen alleen ‘nee’ tegen een opdracht als het gewoon niet in de beschikbare ruimte past.”
Werkwijze
Voordat de schilders aan het grote werk beginnen, wordt er eerst een ‘kleine’ proef gemaakt. Dit is een werk van twee à drie meter. Na goedkeuring van de ontwerper wordt er een raster op dit voorbeeld gezet, dat vervolgens op dezelfde manier op de grote versie wordt geplaatst. “Op die manier kunnen we per vierkant werken. Daarop maak je dan een voortekening en daarna begin je aan de echte uitwerking, meestal vanuit de achtergrond naar de voorgrond. Het liefst werken we zo min mogelijk op onze knieën, maar soms moet je wel, als de platen te groot zijn en je staand niet overal bij kan.”
Plezier in variatie
Het werk kan door die omvang en de fysieke inspanning best zwaar zijn. “Er moet namelijk ook geschuurd, geplamuurd en gegrond worden, en dat meerdere keren achter elkaar. Of er moet een groot vlak bijvoorbeeld helemaal in één kleur worden geschilderd.” Gelukkig vindt Vanessa die afwisseling juist het mooiste aan het vak. “Elke keer mag je weer wat anders doen. Je wordt steeds opnieuw uitgedaagd om tot het mooiste resultaat te komen, waarbij je moet nadenken hoe je iets aan gaat pakken en met welke materialen. Veel mensen bezoeken een voorstelling voor de muziek of voor de beleving, maar ik ga er uiteindelijk heen omdat ik het decor wil zien. En wil bewonderen!”
