Monument

Drie balletten, drie perspectieven

In Monument voor een gestorven jongen (1965) schetst Rudi van Dantzig de innerlijke strijd van een jongen die worstelt met zijn homoseksualiteit, net als Van Dantzig dat in zijn jeugd deed. Het uit nachtmerrieachtige scènes opgebouwde werk was destijds zó baanbrekend dat het de aandacht trok van balletlegende Rudolf Nureyev. Zijn vertolking van de rol van de ‘gestorven jongen’ zorgde voor de internationale doorbraak van zowel Van Dantzig als Het Nationale Ballet 

Levenslust en emotie  

Toer van Schayk liet zich in 1986 voor zijn 7e Symfonie door Beethovens Zevende inspireren tot een ballet vol levenslust, dynamiek en vitaliteit. In sommige delen wervelen de twintig dansers op ritmisch stuwende muziek over het toneel, terwijl Van Schayk op het tweede, meer beschouwende deel een emotioneel portret schetst van twee mannen die elkaar uiteindelijk niet kunnen bereiken. Zijn juichend ontvangen 7e Symfonie werd bekroond met de VSCD-Choreografieprijs.  

Hedendaagse blik op genderidentiteit  

Naast beide meesterwerken presenteren we de wereldpremière van IN FLUX van Juanjo Arqués, op nieuwe muziek van componist (en Project Rembrandt-winnaar) Thomas van Dun. Behorend tot de nieuwe generatie dansmakers benadert Arqués genderidentiteit met een eigentijdse, open blik. Volgens hem houden we nog te veel vast aan binaire opvattingen over sekse en identiteit. Met een abstracte, poëtische danstaal pleit hij in IN FLUX voor meer erkenning van ‘vloeibare’ identiteiten, zodat iedereen zich gezien en gewaardeerd kan voelen.