Riho Sakamoto

Vrijheid

Een van die docenten, Georgiër Nikoloz Makhateli, biedt in Riho’s laatste studiejaar aan om haar cv en auditievideo aan Ted Brandsen en zijn dochter Maia te laten zien, die dan al enkele jaren eerste solist bij Het Nationale Ballet is. Kort daarna krijgt Riho een telefoontje met de mededeling dat er per augustus 2014 een contract voor haar beschikbaar is bij de Junior Company van het gezelschap. “Dat was surreal! Op YouTube had ik geweldige video’s van Het Nationale Ballet gezien, maar zelf schatte ik mijn kansen destijds niet zo hoog in. Ik dacht: als ik maar érgens aangenomen word, dan ben ik al happy. Met het aanbod van de Junior Company opende zich echt een nieuwe deur voor mij.”

Toch blijkt de verhuizing naar Nederland aanvankelijk lastiger dan die van Japan naar de VS. Waar Riho in Washington in een internaat en onder de vleugels van een house parent woont, heeft ze in Amsterdam opeens een eigen appartement en salaris, en volop avonden zonder lessen, repetities en huisgenoten. Lachend: “Ik had in het begin werkelijk geen idee wat ik met al die vrijheid aan moest.”

Verbeelding en gevoel

Ze is dankbaar dat ze haar carrière bij de Junior Company heeft kunnen starten. “We hebben dat eerste jaar meteen zóveel kansen gekregen en Ernst Meisner (de artistiek coördinator van het gezelschap – red.) weet heel goed hoe hij het beste in elke danser naar boven kan halen.” Al na één jaar maakt ze de overstap naar het grote gezelschap, waar ze sindsdien bijna jaarlijks is bevorderd. In 2017 danst ze, nog in de rang van coryphée, haar eerste hoofdrol, als prinses Aurora in The Sleeping Beauty. “Als coryphée danste ik in dezelfde serie voorstellingen ook nog veel andere rollen. Dat was zwaar, maar daardoor realiseerde ik me wel: ik kan dit gewoon aan! Daarnaast was het heel speciaal om voor het eerst met een persoonlijke coach te werken (destijds Igone de Jongh, nu Larissa Lezhnina – red.). Je leert daardoor ook op een andere manier te werken, waarbij het niet alleen gaat om het eindeloos repeteren van elke pas, maar verbeelding en het visualiseren van je rol ook belangrijk zijn.”

Van alle hoofdrollen die ze inmiddels in het klassieke repertoire heeft gedanst, is die van Giselle, in het gelijknamige ballet, favoriet. “Het was de eerste rol waarin ik al mijn emoties kon inzetten. Techniek is belangrijk, maar mijn focus ligt toch vooral op overbrengen van het verhaal. Ik wil mensen raken, hen meenemen in mijn gevoel.”

Meegaan in de plaatselijke flow 

Waar Japans koken – en dan met name voor haar collega’s – tijdens Riho’s eerste jaren in Amsterdam haar grootste hobby is, is die voorliefde inmiddels naar een tweede plaats verdrongen door haar recent ontwikkelde passie voor reizen. “Berlijn was wat dat betreft natuurlijk al een geweldige ervaring. De stad kent zó’n variëteit aan buurten en aan mensen. Voor het eerst heb ik ook vrienden buiten de danswereld gemaakt, waardoor de stad nu als een tweede thuis aanvoelt, naast Amsterdam. Ook heb ik onlangs opgetreden in mijn geboorteland Japan, en verder in onder meer Estland, Griekenland en diverse keren in Italië. Natuurlijk heb je dan niet heel veel tijd om een land goed te leren kennen, maar ik probeer wel altijd echt op ontdekking uit te gaan, te eten waar de locals eten en – ook al spreek ik de taal niet – mee te gaan in de plaatselijke flow. Door dat te doen, respect te tonen voor andere culturen en mij zoveel mogelijk aan te passen aan de tradities en gebruiken van een land, is mijn visie op het leven enorm verbreed.” Lachend: “Ik ben eindelijk uit mijn balletbubbel gekomen. Godzijdank! Het heeft een tijd geduurd.”

Tekst: Astrid van Leeuwen

Lees meer:
Riho Sakamoto bevorderd tot eerste solist