Natalia Makarova

Na haar opleiding kwam ze in dienst van het Kirov (nu Marijinski) Ballet, waar ze al gauw de rang van eerste soliste bekleedde. Haar internationale faam begon toen ze Giselle in Londen danste, tijdens een tournee van het Kirov Ballet. Vijf jaar later vroeg ze politiek asiel aan in Engeland. Haar carrière in het Westen begon bij het American Ballet Theatre, waar ze debuteerde als Giselle. Behalve de grote klassieke rollen danste ze bij dit gezelschap ook rollen in werk van onder anderen Antony Tudor, George Balanchine, Jerome Robbins en Glen Tetley. In 1972 maakte ze de overstap naar het Engelse Royal Ballet, waar ze kennismaakte met het werk van Sir Frederick Ashton en Sir Kenneth MacMillan.
Makarova trad daarnaast op bij internationaal befaamde balletgezelschappen, zoals het Ballet van de Parijse Opéra, The National Ballet of Canada, het Ballet van de Scala in Milaan en Maurice Béjarts Ballet van de XXe Eeuw in Brussel. Choreografen als Robbins, Ashton, MacMillan, Tetley, Béjart, Roland Petit en John Neumeier creëerden speciaal voor haar balletten.

In 1974 studeerde Makarova bij het American Ballet Theatre het ‘Rijk der Schimmen’ uit La Bayadère in. Zes jaar later produceerde en regisseerde zij bij dit gezelschap het complete ballet, waarmee het American Ballet Theatre het eerste westerse gezelschap was dat de volledige Bayadère op het repertoire nam. Sindsdien heeft Makarova haar versie van La Bayadère bij – inmiddels – meer dan tien gezelschappen ingestudeerd. Ook produceerde ze nieuwe versies van Het Zwanenmeer, Paquita, Giselle en The Sleeping Beauty, die op het repertoire van diverse prestigieuze balletgezelschappen staan.

In 1979 publiceerde Makarova bij Knopf in New York haar memories: A Dance Autobiography. Tien jaar later trad ze, voor het eerst sinds haar vlucht naar het Westen, op in haar geboorteland, met het Kirov Ballet. De BBC-televisie maakte naar aanleiding hiervan de documentaire Makarova Returns.

Foto: Altin Kaftira