Vsevolod Maievskyi

Strategie

Wanneer Vsevolod elf jaar oud is dringen de ballroomcoaches eropaan dat hij en zijn zus extra danstraining krijgen. Opnieuw neemt zijn moeder – zelf opgeleid tot concertpianiste – het voortouw: ze meldt beide kinderen aan bij de balletacademie in Kiev, omdat ballet volgens haar de beste methode is om je fysiek verder te ontwikkelen. “Volgens mij was dat een vooropgezet plan”, zegt Vsevolod, “want de combinatie ballet en ballroom bleek uiteindelijk niet te doen; beide vragen immers al je aandacht en toewijding.” Sofi kiest uit zichzelf voor ballet, maar die keuze kost Vsevolod meer moeite. “Mijn ouders waren net gescheiden en mijn ballroomcoach heeft mij in die periode enorm geholpen. Hij was als een vriend voor mij.” Pas wanneer Vsevolod na drie ‘saaie jaren van vooral aan de barre staan’ op de balletacademie ook een eigen coach krijgt en aan competities begint deel te nemen, begint de liefde voor het balletvak volop te stromen.

Marijinski Ballet

Na zijn afstuderen wordt hij gevraagd auditie te doen bij het Moskouse Bolsjoj Ballet. Maar de Amerikaanse droom lonkt – “ik was geobsedeerd door Hollywood en het leven in de Big Apple” – en na deelname aan een Youth America Grand Prix-voorronde accepteert hij daarom een opleidingsbeurs van het New Yorkse Ellison Ballet. Een jaar later komt Rusland alsnog in the picture: Vsevolod behaalt de finale van de Youth America Grand Prix en krijgt diverse aanbiedingen – ook van de Junior Company van Het Nationale Ballet – maar kiest voor een corps de ballet-contract bij het Marijinski Ballet in Sint-Petersburg. Vier jaar blijft hij bij het gezelschap. Hij wordt er bevorderd tot coryphée en gecast voor solistenrollen in onder meer Het Zwanenmeer, Le Corsaire, Carmen, De fontein van Bachtsjisaraj, Vuurvogel en Balanchines Symphony in C. “Het was hard werken om zover te komen, maar ik heb er de tijd van mijn leven gehad. Ik had een geweldige coach, Nikita Shcheglov, ik stond avond na avond op het toneel en danste met sterren als Alina Somova, Maria Khoreva, Anastasia Matvienko en Maria Iliushkina. Het Marijinski Ballet heeft mij echt gemaakt tot wie ik nu ben.”

Omzwervingen

Een rugblessure en de Russische invasie in Oekraïne brengen hem er in 2022 toe om een poosje naar zijn broer in Turkije te gaan. “Ik dacht toen dat mijn vertrek uit Rusland tijdelijk zou zijn. Ik was bij het Marijinski hard op weg om solist te worden en vermoedde dat de oorlog na een paar maanden of hooguit een jaar wel over zou zijn.” Het loopt anders en Vsevolod beseft dat hij zijn vleugels moet uitslaan. “Ik besloot naar het eerste gezelschap te gaan dat mij een contract zou aanbieden.” Zo belandt hij bij het Semperoper Ballett in Dresden. Een jaar later volgt hij artistiek directeur (en voormalig HNB-danser) Aaron Watkin naar het English National Ballet en nog eens twee jaar later maakt hij de overstap naar Het Nationale Ballet te maken. “Ik heb in Londen een geweldige tijd gehad, maar voelde mij er toch niet helemaal op mijn plek. Over Het Nationale Ballet hoorde ik altijd al heel goede verhalen en van internationale gala’s kende ik ook al een aantal dansers uit de groep. Daarbij wil ik heel graag Van Manen-werken en Balanchines Diamonds dansen en jaag ik”, zegt hij lachend, “al zo’n drie jaar op La Bayadère. Dus hoe mooi is het dat de groep daar in mijn eerste seizoen in Amsterdam een nieuwe versie van uitbrengt!”

Graaf Albrecht

Zijn achtergrond als ballroomdanser heeft hem in het verleden vaak nerveus voor optredens gemaakt. “Ik voelde altijd dat ik, door mijn achterstand, harder moest werken dan wie dan ook.” Maar sinds zijn blessure realiseert hij zich meer en meer: “Waarom doe ik wat ik doe? Omdat ik oprecht van dit vak houd! Daardoor kan ik nu veel meer in het moment zijn, de muziek in mijn lijf voelen en mijn rollen van binnenuit beleven. En ik besef nu ook: als ik volop geniet, krijgt de toeschouwer die vibe ook mee.”

Op de vraag of hij eerder een lyrische prins dan wel een explosief podiumdier is, zegt hij: “Ik hoop beide. Ik wil zo veelzijdig mogelijk zijn.” Al heeft hij vooralsnog wel één favoriete rol: die van graaf Albrecht in Giselle. “Vooral door de muziek van Adolphe Adam, die zo prachtig op het verhaal aansluit dat je amper hoeft na te denken. You just go with the flow. En dan die laatste noten, wanneer Giselle Albrecht vergeven heeft en terugkeert naar haar graf… kippenvel! Elke keer weer! Ballet is voor zo’n vijftig, zestig procent toch topsport, maar het is op het toneel waar de magie plaatsvindt.”

Tekst: Astrid van Leeuwen

www.vsevolod-maievskyi.com