Eleonora_0

Overweldigende liefde in La Bohème

29 november 2017

Zij zingt voor de derde keer bij De Nationale Opera, hij maakt zijn huisdebuut in Amsterdam. Zij heeft de nodige vlieguren gemaakt als Mimì, hij debuteert als Rodolfo. Een dubbelinterview met de Italiaanse sopraan Eleonora Buratto en de Russische tenor Sergey Romanovsky.

Amsterdam

Eleonora Buratto kan niet wachten om terug te keren naar Amsterdam. “Ik ben verliefd op Amsterdam: op de grachten, op de sfeer die er hangt. Ik vind het heerlijk om door de stad  te fietsen. De laatste keer dat ik hier zong had mijn vriendje op het Waterlooplein een fiets voor me gekocht. Ik was er ontzettend blij mee, maar helaas werd de fiets gestolen. Ik vond dat zo ontzettend jammer! Maar het schijnt erbij te horen  in Amsterdam.”

Sergey Romanovsky is nog niet zo bekend met Amsterdam. “Ik heb wel eens in het Concertgebouw gezongen, dus ik ben  er wel eens geweest. Maar dat was heel kort. Ik kijk ernaar uit om de stad nu beter te leren kennen. En De Nationale Opera, natuurlijk.” Volgens Buratto hoeft hij zich geen zorgen te maken: “Ik vind het geweldig om bij DNO te zingen en mijn ervaringen zijn eigenlijk alleen maar positief. De organisatie is erg professioneel en alles is heel goed geregeld. En het publiek is geweldig. Ik maakte mijn DNO-debuut als Corinna in Il viaggio a Reims en toen ik bij het slotapplaus opkwam, was er een explosie van applaus. Dat was zo overweldigend en ontroerend. Dat heb ik zelden zo heftig meegemaakt.”

Mimì

Voor Buratto is La bohème een oude bekende: “Dit wordt mijn derde Mimì, en vroeger, toen mijn stem nog een stuk lichter was, zong ik Musetta. Mijn stem is echt in de rol van Mimì gegroeid. En gelukkig maar, want Mimì is natuurlijk de rol waar iedere sopraan van droomt.”

Ook qua karakter zijn de twee vrouwenrollen erg verschillend. Buratto: “Musetta is uitbundig en heeft een opvliegerig karakter. Mimì is een stuk rustiger en minder impulsief. Volgens mij denkt ze heel goed over dingen na. Zo ben ik ervan overtuigd dat ze aan het begin van de opera al langer een oogje heeft op haar knappe buurman. Wanneer ze zijn vrienden de deur uit hoort gaan, ziet ze haar kans schoon. Ze maakt haar kaars uit en klopt bij Rodolfo aan om hem om hulp te vragen.” Volgens Buratto is Mimì ook een erg sterk karakter. “Ik vind het hartverscheurend wanneer ze in de derde akte met Rodolfo afspreekt om in de lente uit elkaar te gaan. Ze weet dat ze doodgaat en zegt tegen hem: houd van me tot de lente, voel je niet schuldig en daarna zorg ik voor mezelf. Ik denk niet dat veel mensen zoiets zouden kunnen.”

Rodolfo

Voor Romanovsky is Rodolfo een nieuwe rol. “Ik heb er ontzettend veel zin in. Ik vind dat een tenor zich pas écht een tenor kan noemen als hij de titelrol in Gounods Faust, Il Duca in Rigoletto én Rodolfo in La bohème heeft gezongen. Faust en Il Duca heb ik gehad, en nu komt daar eindelijk Rodolfo bij.”

‘De melodieën in deze opera zitten zo vol emotie, ze komen recht uit het hart’

Het instuderen van de nieuwe rol is een intensief proces voor Romanovsky: “De melodieën in deze opera zitten zo vol emotie, ze komen recht uit het hart. Tijdens het repeteren zing ik steeds een beetje en moet dan ontzettend huilen, zo erg raakt deze muziek me. Ik zorg er natuurlijk wel voor dat ik dat wel uit mijn systeem heb voordat ik naar Amsterdam kom, want niemand wil naar een huilende tenor kijken of luisteren.”

Bohemiens

Volgens Romanovsky is het leven van de karakters in La bohème erg herkenbaar: “Ik denk dat iedereen wel zo’n periode in zijn of haar leven meemaakt, waarin je als jonge student met vrienden samenwoont en moeite hebt de eindjes aan elkaar te knopen. Ik heb zelf in ieder geval genoten van die tijd. Dat is de romantische kant."

‘Geldgebrek heeft dus ook op mijn leven een grote invloed gehad’

"Daartegenover staat de minder romantische kant: Mimì en Rodolfo gaan uit elkaar omdat Rodolfo geen geld en middelen heeft om voor haar te zorgen. Dat is toch verschrikkelijk, dat armoede zo’n beslissende invloed kan hebben op iemands leven?” Romanovsky spreekt uit ervaring: “Ik ben opgegroeid in een economisch moeilijke tijd in Rusland. Ik begon ooit als kind met vioollessen, maar op een bepaald moment was er thuis geen geld meer om het instrument te betalen. Toen heeft mijn moeder me op zangles gedaan, omdat dat goedkoper was. Geldgebrek heeft dus ook op mijn leven een grote invloed gehad.”

Overweldigende liefde

Romanovsky en Buratto hopen allebei het publiek te raken met de overweldigende liefde tussen Mimì en Rodolfo. Buratto: “In de laatste akte komt Mimì naar Rodolfo om bij hem te sterven. Met het laatste beetje leven dat ze nog in zich heeft vertelt ze Rodolfo hoeveel ze van hem houdt. Dat  is de laatste, voor mij meest indrukwekkende uithaal die ik in deze rol heb. Daarna is Mimì op. Dat vind ik één van de meest intense passages om te zingen. Ik hoop dat ik het publiek dat kan laten voelen.” Romanovsky: “Ik zal zelf niet huilen, maar ik hoop wel dat het publiek een traantje wegpinkt."

 

Dit artikel werd eerder gepubliceerd in Odeon 108.