varga

Jozef Varga: ‘Onegin dansen is moeilijk maar mooi’

27 februari 2020

‘Onegin is aan het begin van het ballet een andere man dan aan het einde. Hij begint als een soort playboy, vol van zichzelf, een beetje ongevoelig en onverschillig. En dan vindt de tragedie plaats en ontwikkelt hij zich in een andere richting. Er komen in dit ballet dus veel verschillende emoties voorbij. Dat maakt het voor mij alleen maar mooier. Moeilijk, maar mooi. Je moet als danser zoveel geven dat het je op een bepaalde manier bevrijdt. Onegin is een van die balletten waarbij je je na afloop zowel fysiek als psychologisch uitgeput voelt. Een beetje leeg. Na een ballet als The Sleeping Beauty ben je lichamelijk moe, maar kun je geestelijk meteen door. De emoties die Onegin oproept blijven langer hangen.

Juist bij deze rol is het een voordeel om wat ouder te zijn. Het palet van emoties dat je uit eigen ervaring kent wordt groter, waardoor je de rol beter kunt invullen. Op sommige gebieden kon ik me altijd goed met Onegin identificeren, op andere was het weer wat moeilijker. Ik ben verliefd geweest, dus dat was makkelijk. Maar ik heb natuurlijk nog nooit iemand vermoord, dus om me dat voor te stellen kostte weer wat meer moeite. Sinds ik de rol voor het laatst danste, in 2017, is er veel in mijn leven gebeurd. Ik verloor mijn moeder, ik trouwde. Emotioneel ben ik rijker geworden. Ik weet nog niet hoe, maar ik ben ervan overtuigd dat je die verdieping terug gaat zien in mijn nieuwe interpretatie van Onegin.’