5 redenen om uit te kijken naar ... Lohengrin
1. WAGNERS GELIEFDE OPERA, TUSSEN TRADITIE EN VERNIEUWING
In de ontwikkeling van Richard Wagners oeuvre zien we hoe de componist steeds radicaler breekt met de conventionele, vastomlijnde bouwstenen van het operagenre, zoals aria’s, duetten, ensembles en koren. In de plaats daarvan creëert hij in zijn werken een ononderbroken muzikaal-dramatisch web, waarin de spanning zorgvuldig opgeschroefd wordt. In Lohengrin, een mid-career werk van Wagner, horen we uit welke traditie de componist komt, maar ook de vernieuwende wegen die hij inslaat: zo zijn er bijvoorbeeld uitgebreide solo’s voor de hoofdpersonages, maar die komen organisch voort uit het omringende muzikale weefsel, om daar vervolgens weer in op te gaan.
2. LORENZO VIOTTI’S EERSTE WAGNER
Lorenzo Viotti, chef-dirigent van De Nationale Opera en het Nederlands Philharmonisch Orkest, werd al meermaals gevraagd om Wagneropera’s te dirigeren. Hij wees al deze aanbiedingen echter af, omdat hij wilde wachten totdat de omstandigheden optimaal zouden zijn. “Ik moest Wagners wereld eerst in mijzelf laten rijpen. Je moet een zekere rust in je manier van dirigeren vinden om zijn vrijheid van klank vorm te kunnen geven,” zei hij daarover. Nu is het eindelijk zo ver: Viotti’s langverwachte eerste Wagner zal in Amsterdam te horen zijn, waar hij met zijn eigen orkest zijn interpretatie tot in de kleinste details kan fijnslijpen.
3. DE TERUGKEER VAN CHRISTOF LOY
De Duitse regisseur Christof Loy weet als geen ander door te dringen tot de psychologische en emotionele kern van de werken die hij ensceneert. Zijn productie van Wagners Tannhauser (2019) werd door de Vrienden van De Nationale Opera verkozen tot ‘productie van het jaar’, en zijn enscenering van Engelbert Humperdincks Königskinder in het afgelopen operaseizoen kon rekenen op laaiend enthousiaste reacties. “Een enscenering die schittert van schrijnende schoonheid,” schreef recensent Peter van der Lint in Trouw. Wagners Lohengrin, met zijn langgerekte melodieën, onheilszwangere motieven en groots drama, is dan ook een kolfje naar Loy’s hand.
4. DECOR VAN PHILIPP FÜRHOFER
Het decor van Lohengrin is van de hand van de Duitse kunstenaar en ontwerper Philipp Fürhofer. Kenmerkend voor zijn werk is het gebruik van spiegelfolie, schilderelementen en lichteffecten. Hiermee creëert hij mysterieuze en droomachtige omgevingen die hem in staat stellen een geraffineerd spel te spelen met wat het publiek wel en niet ziet. Eerder ontwierp hij voor De Nationale Opera de decors en kostuums voor Stefan Herheims producties van Tsjaikovski’s Jevgeni Onjegin en Pique Dame – eveneens indrukwekkende spiegelpaleizen die de ruimte boden voor psychologische diepgang.
5. TOPSOLISTEN
Voor deze Lohengrin is een cast van uitzonderlijke Wagnerzangers samengesteld. De Duitse tenor Daniel Behle, die vorig seizoen in Amsterdam nog de rol van Der Königssohn zong in Königskinder, is met zijn lyrische klank een gedroomde zwanenridder. De charismatische sopraan Malin Byström, eerder een glansrijke Salome en Tosca bij DNO, maakt haar debuut als Elsa. En ook voor het duistere koppel Friedrich von Telramund en Ortrud is een droombezetting gevonden met de gerenommeerde Wagnerzangers Thomas Johannes (eerder Wotan in Der Ring des Nibelungen) en Martina Serafin (eerder Brünnhilde in Die Walküre).