Falstaff: synopsis, credits and biographies

ACT I

Part 1 − The Garter Inn

Dr Caius bursts into Sir John Falstaff’s room in the Garter Inn, accusing him of unseemly behaviour the previous night. He further accuses Falstaff’s two henchmen, Bardolfo and Pistola, of having robbed him while he was drunk. Unable to obtain reparations, Dr Caius leaves in a fury.

Falstaff contemplates the large bill he has run up at the inn. He informs Bardolfo and Pistola that in order to repair his finances he plans to seduce Alice Ford and Meg Page, both wives of prosperous Windsor citizens. When Bardolfo and Pistola refuse to deliver the letters Falstaff has written to the two ladies, Falstaff instructs a page to do so instead. He then ridicules Bardolfo and Pistola’s newly discovered sense of honour, before throwing them out of his room.

Part 2 − Ford’s house

Alice Ford and Meg Page laugh over the identical love letters they have received from Sir John Falstaff. They share their amusement with Alice’s daughter Nannetta, and with their friend Mistress Quickly.

Ford arrives, followed by four men all proffering advice: Dr Caius, whom Ford favours as Nannetta’s future husband; Bardolfo and Pistola, who are now seeking advantageous employment from Ford; and Fenton, who is in love with Ford’s daughter Nannetta. When Ford learns of Falstaff’s plan to seduce his wife, he immediately becomes jealous.

While Alice and Meg plan how to take revenge on their importunate suitor, Ford decides to disguise himself in order to pay a visit to Falstaff. Unnoticed in the midst of all the commotion, Nannetta and Fenton manage to steal a few precious moments together.

ACT II

Part 1 − The Garter Inn

Feigning penitence, Bardolfo and Pistola rejoin Falstaff’s service. They show in Mistress Quickly, who informs Falstaff that both Alice and Meg are madly in love with him. She explains that it will be easier to seduce Alice, since her husband is out of the house every afternoon, between two and three. Falstaff joyously anticipates his seduction of Alice.

Bardolfo now announces that a ‘Mastro Fontana’ (Ford in disguise) wishes to speak to Falstaff. To Falstaff’s surprise, ‘Fontana’ offers him wine and money if he will seduce Alice Ford, explaining that he has long been in love with the lady, but to no avail. If she were to be seduced by the more experienced Falstaff, she might then be more likely to fall a second time and accept ‘Fontana’. Fallstaff agrees to the plan, telling his surprised new friend that he already has a rendezvous with Alice that very afternoon.

As Falstaff leaves to prepare himself, Ford gives way to jealous rage. When Falstaff returns, dressed in his best clothes, the two men exchange compliments before leaving together.

Part 2 − Ford’s house

Mistress Quickly, Alice and Meg are preparing for Falstaff’s visit. Nannetta tearfully tells her mother that her fathwer insists on her marrying Dr Caius, but Alice tells her daughter not to worry.

Falstaff arrives and begins his seduction of Alice, nostalgically boasting of his aristocratic youth as a page to the Duke of Norfolk. As Falstaff becomes more amorous, Meg Page interrupts the tête-à-tête, as planned, to announce (in jest) that Ford is approaching. But just at that point Mistress Quickly suddenly returns in a panic to inform Alice that Ford really is on his way, and in a jealous temper.

As Ford rushes in with a group of townsfolk, the terrified Falstaff seeks a hiding place, eventually ending up in a large laundry basket. Fenton and Nannetta also hide. Ford and the other men ransack the house. Hearing the sound of kissing, Ford is convinced that he has found his wife and her lover Falstaff together, but is furious to discover Nannetta and Fenton instead. While Ford argues with Fenton, Alice instructs her servants to empty the laundry basket out of the window. To general hilarity, Falstaff is thrown into the River Thames.

ACT III

Part 1 − The Garter Inn

A wet and bruised Falstaff laments the wickedness of the world, but soon cheers up with a glass of mulled wine. Mistress Quickly persuades him that Alice was innocent of the unfortunate incident at Ford’s house. To prove that Alice still loves him, she proposes a new rendezvous that night in Windsor Great Park. In a letter which Quickly gives to Falstaff, Alice asks the knight to appear at midnight, disguised as the Black Huntsman.

Ford, Nannetta, Meg and Alice prepare the second part of their plot: Nannetta will be Queen of the Fairies and the others, also in disguise, will help to continue Falstaff’s punishment. Ford secretly promises Caius that he will marry Nannetta that evening. Mistress Quickly overhears them.

Part 2 − Windsor Great Park

As Fenton and Nannetta are reunited, Alice explains her plan to trick Ford into marrying them. They all hide as Falstaff approaches. On the stroke of midnight, Alice appears. She declares her love for Falstaff, but suddenly runs away, saying that she hears spirits approaching. Nannetta, disguised as the Queen of the Fairies, summons her followers who attack the terrified Falstaff, pinching and poking him until he promises to give up his dissolute ways. In the midst of the assault  Falstaff suddenly recognizes Bardolfo, and realizes that he has been tricked. While Ford explains that he was ‘Fontana’, Mistress Quickly scolds Falstaff for his attempts at seducing two younger, virtuous women. Falstaff accepts that he has been made a figure of fun, but points out that he remains the real source of wit in others.

Dr Caius now comes forward with a figure in white. They are to be married by Ford. Alice brings forward another couple, who also receive Ford’s blessing. When the brides remove their veils it is revealed that Ford has just married Fenton to Nannetta, and Dr Caius to Bardolfo! With everyone now laughing at his expense, Ford has no choice but to forgive the lovers, and bless their marriage.

Before sitting down to a wedding supper with Sir John Falstaff, the entire company agrees that the whole world may be nothing but a jest filled with jesters, but he who laughs last, laughs best!

Robert Carsen

Musical direction  Daniele Gatti
Stage direction  Robert Carsen
Decor  Paul Steinberg
Costumes  Brigitte Reiffenstuel
Lighting design  Robert Carsen en Peter van Praet

Sir John Falstaff  Ambrogio Maestri
Ford  Massimo Cavalletti
Fenton  Paolo Fanale
Dottore Cajus  Carlo Bosi
Bardolfo  Patrizio Saudelli
Pistola  Giovanni Battista Parodi 
Mrs. Alice Ford  Fiorenza Cedolins
Nannetta  Lisette Oropesa
Mrs. Quickly  Daniela Barcellona
Mrs. Meg Page  Maite Beaumont

The Concertgebouw Orchestra

Chorus of Dutch National Opera
Rehearsals chorus  Bruno Casoni en Thomas Eitler

Coproduction with
Royal Opera House, Covent Garden, London
Teatro alla Scala, Milan
Metropolitan Opera, New York
Canadian Opera Company, Toronto

Holland Festival 2014

Artistic team and cast

DANIELE GATTI (muzikale leiding) studeerde compositie en directie aan het Verdi Conservatorium in Milaan. Sinds 2008 is hij muzikaal leider van het Orchestre National de France. Daarvoor was hij onder meer chef-dirigent bij het Opernhaus Zürich, muzikaal leider bij het Royal Philharmonic Orchestra, Teatro Comunale di Bologna en Accademia Nazionale di Santa Cecilia, en eerste gastdirigent van ROH Covent Garden. Hij is een van de weinige Italiaanse dirigenten die uitgenodigd werden voor de Bayreuther Festspiele, die hij in 2008 opende met een nieuwe productie van Parsifal. Tijdens de Salzburger Festspiele dirigeerde hij de Wiener Philharmoniker in Elektra, La bohème, Die Meistersinger von Nürnberg en dit jaar in Il trovatore. In december 2013 dirigeerde hij La traviata in het Teatro alla Scala in Milaan, een van de hoogtepunten van het Verdi-jaar.

ROBERT CARSEN (regie en licht) studeerde onder meer aan de Bristol Old Vic Theatre School. Momenteel werkt hij over de hele wereld als regisseur van musicals, toneelvoorstellingen en opera’s. Enkele operaproducties: Don Giovanni (Teatro alla Scala in Milaan), The Turn of the Screw (ook als ontwerper, Theater an der Wien), Pique dame (Zürich), La bohème (Düsseldorf), De zaak Makropulos en Het sluwe vosje (Opéra National du Rhin), Ariadne auf Naxos (München), L’incoronazione di Poppea en Rinaldo (Glyndebourne), Fénelons JJR, Citoyen de Genève (Genève), Iphigénie en Tauride (San Francisco, ROH Covent Garden en Madrid), La traviata (La Fenice, Venetië), Dialogues des Carmélites (Teatro alla Scala, Madrid, Wenen), Der Ring des Nibelungen (Keulen, Venetië, Barcelona) en tien producties voor de Opéra national de Paris waaronder Tannhäuser en Capriccio.

PAUL STEINBERG (decor) doceert theaterontwerp aan de Tisch School of Arts in New York. Recente decorontwerpen: Der Rosenkavalier (Glyndebourne), Peter Grimes, Lulu (English National Opera), Un ballo in maschera (Metropolitan Opera, New York), La Calisto (ROH Covent Garden), Die Meistersinger von Nürnberg, Wozzeck, Turandot, L’incoronazione di Poppea (Welsh National Opera), L’amour des trois oranges, Peter Grimes en Billy Budd (Deutsche Oper Berlin), Rinaldo, Orlando, Rodelinda en Pique dame (München), Tannhäuser (Opera Nomori, Tokio, Parijs en Barcelona), La Périchole, Don Giovanni (New York City Opera), L’Orfeo, La fanciulla del West (Den Norske Opera). Khovansjtsjina (Vlaamse Opera, ENO), CO2 (Teatro alla Scala), Die Meistersinger von Nürnberg (ENO), Semiramide (ROH Covent Garden/Bayerische Staatsoper München).

BRIGITTE REIFFENSTUEL (kostuums) studeerde aan de St. Martin’s School of Art. In 2013 won zij de Oscar della Lirica Award for Achievement in Costume Design. Ze werkt regelmatig met vooraanstaande regisseurs als David Alden, Robert Carsen, Charles Edwards en Sir David McVicar in Europa en Noord-Amerika. Haar repertoire, waarvan een groot deel op dvd te zien is, varieert van Händels Giulio Cesare tot Alban Bergs Lulu. Recente producties omvatten Adriana Lecouvreur (ROH Covent Garden, Barcelona, Wenen, Parijs), Peter Grimes (English National Opera, Antwerpen, Berlijn) en Pique dame (Zürich).

PETER VAN PRAET (licht) begon zijn carrière bij de Vlaamse Opera in Antwerpen als hoofd Belichting. Hij werkt sinds 1994 ook als freelance lichtontwerper, voornamelijk met Robert Carsen, maar ook met Pierre Audi (Alcina, Zoroastre, Les Troyens, Orlando furioso), Carlos Wagner, La Fura Dels Baus (Der Ring des Nibelungen, Le Grand Macabre en Oedipe) en Valentina Carrasco (Der Ring des Nibelungen in Teatro Colón, Buenos Aires en The Turn of the Screw in Lyon). Voor Robert Carsen belichtte hij onder meer Rigoletto, L’amour des trois oranges, Platée, Rusalka, La traviata, Elektra, Tannhäuser, Carmen, Rinaldo, Der Rosenkavalier, JJR, Candide, Kát’a Kabanová en Jenůfa. 

BRUNO CASONI (instudering Koor van DNO) studeerde aan het Giuseppe Verdi Conservatorium in Milaan. Zijn loopbaan begon hij als koordirigent bij het Pierluigi da Palestrina Theater in Cagliari. Daarna werd hij als assistent koordirigent benoemd aan het Teatro alla Scala in Milaan. In 1994 werd hij de dirigent van het Kinderkoor van La Scala. Hij werkte ondertussen samen met tal van Italiaanse en buitenlandse muzikale instellingen en was te gast op festivals als koordirigent en dirigent van diverse orkesten. In 1994 werd hij ook als koordirigent benoemd aan het Teatro Regio in Turijn, waar hij veel waardering kreeg voor het verbreden van het koorrepertoire en zijn samenwerking met andere muzikale instellingen. In 2002 werd hij dirigent van het Koor van het Teatro alla Scala.

THOMAS EITLER (instudering Koor van DNO) studeerde muziekpedagogiek en was verbonden aan de Badener en Wiener Kinderoper in het Wiener Konzerthaus, de Wiener Volksoper en als koordirigent aan het Stadttheater Koblenz. Zeven seizoenen lang was hij koorassistent tijdens de Bayreuther Festspiele. Tevens leidde hij als dirigent een aantal Duitse orkesten. Hij is sinds 1999 regelmatig gastdirigent bij het WDR-Rundfunkchor in Köln, bij het MDR-Chor in Leipzig, bij het NDR-Chor in Hamburg en bij het Groot Omroepkoor Hilversum. Vanaf 2008 doceert hij directie  aan de Hochschule für Künste in Bremen en werkt hij als freelance koordirigent en coach voor zangers. Tot 1 september 2014 is hij artistiek leider van het Koor van De Nationale Opera. Met ingang van seizoen 2014-2015 is Thomas Eitler benoemd tot artistiek leider van het koor van Staatstheater Darmstadt.

AMBROGIO MAESTRI (Sir John Falstaff) werd geboren in Italië. Zijn debuut maakte de bariton in 2001 met Falstaff, onder leiding van Riccardo Muti in de regie van Giorgio Strehler in het Teatro alla Scala in Milaan. Het Verdi-jaar 2013 stond voor hem opnieuw in het teken van Falstaff: hij was Sir John bij de Opéra de Paris, in Zürich, op de Salzburger Festspiele, in München, Tokio, en in de Metropolitan Opera New York, waar hij voor de 200ste keer de rol speelde en zong. Ambrogio Maestri heeft opgetreden onder leiding van dirigenten als Riccardo Muti, Zubin Mehta, Daniele Gatti, Daniel Oren, Fabio Luisi, Antonio Pappano, Jeffrey Tate, Nello Santi, Marco Armiliato, Renato Palumbo en Daniel Harding. Regisseurs waar hij mee werkte waren onder anderen Franco Zeffirelli, Robert Carsen, Graham Vick, Peter Stein, Robert Wilson en Laurent Pelly. 

MASSIMO CAVALLETTI (Ford) voltooide een studie zang aan de Accademia van het Teatro alla Scala in Milaan. Gedurende de afgelopen seizoenen zong de bariton in La Scala onder meer in Il barbiere di Siviglia, La bohème, Lucia di Lammermoor, Simon Boccanegra en L’occasione fa il ladro. Behalve dat hij in diverse Italiaanse theaters debuteerde, maakte hij ook zijn debuut in het Concertgebouw Amsterdam, München, Tokio, Glyndebourne, Dresden, Wenen, Peking, de Metropolitan Opera New York, in Berlijn, Brussel en Hamburg en zong hij regelmatig in Zürich. Recent o.m.: Rodrigo Don Carlo, Marcello La bohème, Ford (Milaan, Zürich, Salzburg en Tokio), Carmen (Metropolitan Opera en Barcelona), La bohème (DNO, Teatro alla Scala), I puritani (Florence), L’elisir d’amore (Zürich), Il barbiere di Siviglia en wederom Ford (Teatro alla Scala).

PAOLO FANALE (Fenton) maakte zijn professionele debuut in 2007 als Don Ottavio in Don Giovanni. Vanaf dat moment nam zijn carrière een grote vlucht en bracht deze hem naar operahuizen als de Metropolitan Opera New York, Opéra Bastille, Bayerische Staatsoper München, Gran Teatre del Liceu in Barcelona en het New National Theatre in Tokio. De tenor zong in vele opera’s, waaronder Orphée et Eurydice, Don Giovanni, Falstaff, Così fan tutte, Lucia di Lammermoor, L’elisir d’amore, Die Entführung aus dem Serail, Rigoletto, Idomeneo, Die Zauberflöte, Roméo et Juliette, Mozart en Salieri, La clemenza di Tito en Les Troyens.

CARLO BOSI (Dottore Cajus) is regelmatig te gast bij de belangrijke Italiaanse operahuizen en festivals maar treedt ook veel op in andere landen. Het repertoire van de tenor vermeldt rollen als Flavio Norma, Normanno Lucia di Lammermoor (Brussel), Un Incredibile Andrea Chénier (Madrid, Parijs), Spoletta Tosca (Cagliari, Verona), Araldo reale Don Carlo (Teatro alla Scala in Milaan), Parpignol La bohème, Cassio Otello, Goro Madama Butterfly, Danieli I vespri siciliani, Goro Madama Butterfly (Parijs), Rodolfo Guglielmo Tell (Rome, Londen), Turandot (Milaan). Recent: Falstaff (New York, Japan), Don Carlo (Teatro alla Scala), Madama Butterfly, Andrea Chénier (Parijs, Londen) en Adriana Lecouvreur (Parijs).

PATRIZIO SAUDELLI (Bardolfo) studeerde piano, hoorn en zang aan het conservatorium in Pesaro. De tenor zong in de belangrijkste Italiaanse theaters waaronder Teatro alla Scala in Milaan (Falstaff, Macbeth) en in vele internationale theaters van Moskou tot Chicago en Tokio. Hij werkte samen met beroemde dirigenten en regisseurs als Riccardo Chailly, Daniele Gatti, Riccardo Muti, Donato Renzetti, Werner Herzog, Michele Placido, Luca Ronconi en Franco Zeffirelli. Hij zong onder meer in I puritani, La sonnambula, Don Pasquale, L’elisir d’amore, Falstaff, Gianni Schicchi, La fille du régiment, Turandot, Carmen, Werther, Tannhäuser, Die Meistersinger von Nürnberg, Capriccio, Salome, Ariadne auf Naxos, Der Rosenkavalier, Wozzeck en Il viaggio a Reims.

GIOVANNI BATTISTA PARODI (Pistola) maakte na zijn conservatoriumopleiding deel uit van de Accademia van het Teatro alla Scala in Milaan. Daar maakte de Italiaanse bas zijn debuut in Fidelio en Tosca. Enkele veel gezongen rollen van hem zijn Colline in La bohème (Teatro alla Scala, in Parijs, Turijn, Rome, Napels, Oslo, Brussel en São Paulo), de titelrollen in Oberto en Attila (Parma), verder rollen in Il trovatore (Bregenz), La sonnambula en La Calisto (Wenen). Onder zijn recente engagementen worden gerekend: La bohème in São Paulo, Un ballo in maschera in Toronto en Die Walküre in Erl.

FIORENZA CEDOLINS (Mrs. Alice Ford) zong na het winnen van de Luciano Pavarotti International Voice Competition in Philadelphia (1996) Tosca met Luciano Pavarotti, een productie die werd uitgevoerd in het Teatro alla Scala in Milaan, Metropolitan Opera New York, ROH Covent Garden, Wiener Staatsoper, Opernhaus Zürich, Salzburger Festspiele en Teatro La Fenice in Venetië. Het repertoire van de Italiaanse sopraan omvat onder meer Turandot, La bohème, Madama Butterfly, Suor Angelica, Il tabarro, Norma, Adriana Lecouvreur, Poliuto, Maria Stuarda, Carmen, Il trovatore, Otello en Un ballo in maschera.

LISETTE OROPESA (Nannetta) zingt tijdens seizoen 2014-2015 Konstanze Die Entführung aus dem Serail (Bayerische Staatsoper München), Rosalba Florencia en el Amazonas (Los Angeles Opera), Pamina Die Zauberflöte (Houston Grand Opera), Marie La fille du régiment (Pittsburgh Opera) en Susanna Le nozze di Figaro (San Francisco Opera). Hoogtepunten in de carrière van deze sopraan zijn Gilda Rigoletto, Susanna en Nannetta bij de Metropolitan Opera New York, Romilda Serse en Nannetta bij de San Francisco Opera, Cleopatra Giulio Cesare in het Michigan Opera Theatre, Konstanze op het Tanglewood Music Festival, bij Welsh National Opera en de Pittsburgh Opera, titelrol Lucia di Lammermoor en Fiorilla Il turco in Italia bij de Deutsche Oper am Rhein.

DANIELA BARCELLONA (Mrs. Quickly) is regelmatig te gast in gerenommeerde theaters overal ter wereld. De mezzosopraan zong onder meer in het Teatro alla Scala in Milaan (Lucrezia Borgia, Iphigénie en Aulide, Europa Riconosciuta, Rinaldo, Il viaggio a Reims en Verdi’s Requiem), de Metropolitan Opera New York (opening Verdi Gala en Norma), Opéra de Paris (I Capuleti e i Montecchi en La donna del lago), bij de Salzburger Festspiele (Verdi’s Requiem, Roméo et Juliette, La donna del lago, I Capuleti e i Montecchi), in Teatro Real Madrid (Semiramide, Tancredi, The Rake’s Progress) en de Wiener Staatsoper (Il barbiere di Siviglia, L’italiana in Algeri).

MAITE BEAUMONT (Mrs. Meg Page) studeerde zang en viool aan het Pablo de Sarasate Conservatorium in Pamplona. Haar carrière als opera- en concertzangeres leidde haar naar vele belangrijke internationale podia zoals die in Hamburg, München, Berlijn, Barcelona en Madrid en naar de Salzburger Festspiele. De Spaanse mezzosopraan heeft gewerkt met vele gerenommeerde dirigenten en orkesten. Haar repertoire omvat werken van barok tot hedendaagse muziek. Haar projecten omvatten de titelrol in Domenico Scarlatti’s Narciso bij de Innsbrucker Festwochen der Alten Musik, Ruggero Alcina in de Brusselse Muntschouwburg en Dorabella in Così fan tutte in het Gran Teatre del Liceu in Barcelona.