Melissa Chapski: 'Mijn leraren zeggen dat ik een tijger ben'
Melissa Chapski is hard voor zichzelf, maar niet meer te hard. De Amerikaanse balletdanseres bij Het Nationale Ballet barst van talent en wilskracht. Ze kon zich naar eigen zeggen snel ontwikkelen doordat ze feedback zeer serieus neemt.
“Pas op mijn vijftiende wist ik dat ik een topballetdanser wilde worden. Ik danste al vanaf mijn vierde, maar de wil om ervoor te gaan ontstond tijdens een kamp in de Verenigde Staten. Je danst daar van acht tot acht, zes dagen in de week, zes weken lang. Daarna haat je ballet en ga je gillend terug naar huis of je vindt het fantastisch, zoals ik. Na het kamp overtuigde ik mijn ouders dat ik naar de Ellison balletschool in New York moest en zou.”
“Ik houd heel veel van dansen. Magisch zijn de momenten met een adrenaline rush, als je de toeschouwers even uit de realiteit kunt halen. Maar ook repetities geven voldoening, vanwege de mix van fun en het overwinnen van frustraties.”
‘De top vraagt dus niet alleen wil en hard werken maar ook tijd’
“In de twee jaar bij Ellison kwam ik er ook achter hoeveel inspanningen het vraagt om professioneel balletdanser te worden. Je bent constant aan het schaven aan insane details. Toch wilde ik het nog steeds en wist ik dat ik het kon. Ik ben hard voor mijzelf. Met zijn strenge oordelen liet Edward Ellison mij snel groeien. Zonder die eerlijkheid van leraren en ook eerlijkheid naar jezelf haal je dit doel nooit.”
“Topdanser worden heeft veel van mij gevraagd. Een strijd die ik moest leveren was tegen mijn perfectionisme. Het is belangrijk om balans te vinden in zelfkritiek: zonder kom je er niet, maar met te veel blokkeer je. Toen ik hier in Amsterdam ging dansen, moest ik heel vaak huilen tijdens repetities omdat ik mijzelf niet goed genoeg vond. Ik kreeg te horen dat dit over moest zijn als ik professioneel wilde dansen. Ik heb mijzelf in mijn hoofd leren ontspannen. Als het te hoog oploopt, stap ik even uit de situatie.”
“Het bestaan van topdanser vraagt offers. Het is zwaar om je familie slechts een paar keer per jaar te zien. Ook vind ik het jammer om niet naar college te gaan. Die intellectuele uitdaging mis ik wel een beetje om eerlijk te zijn. Daar staat overigens heel veel tegenover: de mentale ontwikkeling die je als danser doormaakt, de inspirerende internationale entourage van een dansgezelschap en het modellenwerk dat ik mag doen voor magazines en modeshows.”
Inspiratie
“Mijn collega Marijn Rademaker, eerste solist bij het Nationale Ballet, maakte diepe indruk op mij met zijn comeback kortgeleden. Hij heeft een zware knieblessure gehad die anderhalf jaar duurde. Na de operatie twijfelde hij of hij ooit nog op zijn oude niveau kon terugkeren. Van dichtbij – hij coacht ons tijdens repetities - mocht ik meemaken hoe hij zich door het herstelproces knokte. Marijn is niet alleen een ‘hard worker’ maar vooral ook een ‘smart worker’ gebleken. Dat laatste willen we allemaal leren. Het is de kunst om niet blind zoveel mogelijk meters te maken, maar af en toe even diep te ademen en alleen daaraan te werken waar je nog winst moet halen.”
“Mijn leraren zeggen dat ik een tijger ben. Ik heb een enorme drive die van binnenuit komt. Dat moet ook. Als het niet je eigen oprechte zelf is die je pusht, vergeet het dan maar. Je zult het uit jezelf moeten trekken, dat kan niemand voor je doen.”
“Als ik blijf werken zoals ik nu doe, dan kan ik naar de absolute top doorgroeien. Bij ballet moet je geduld hebben om te rijpen: door bewegingen te herhalen ontstaat ‘muscle memory’. De top vraagt dus niet alleen wil en hard werken maar ook tijd.”
Unboxing talent
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met ING. Talent alleen is niet genoeg om de top te bereiken. Doorzettingsvermogen, flexibiliteit en creativiteit zijn minstens zo belangrijk. Bij haar zoektocht naar nieuw talent laat ING zich onder meer inspireren door de Junior Company van Het Nationale Ballet. De Unboxing Talent serie belicht de reis naar de top van talenten in verschillende disciplines.